خط کشی با رنگ سرد ترافیکی پایه رزین کلروکائوچو و الکید اصلاح شده با کلروکائوچو:

رنگ ترافیکی ای که بر پایه رزین های کلروکائوچو باشد به نوعی هستند که ماده پایه آن را تغییر می دهند و این امر منجر به دوام بیشتر رنگ می شود. از حوالی سال 1966 بود که به صورتی همه گیر این ماده در دسترس قرار گرفت و تا به امروز از جمله رنگ های بسیار پر مصرف است. رزین های آلکیدی این نوع رنگ را اصلاح می کنند چنانچه این رزین ها خود با اسیدهای چرب خاصی و همچنین الکید بلند روغن به وجود آمده اند. در یک نمونه رنگ غالبا از نرم کننده و خشک کن به میزان مناسبی و بر اساس نوع فام رنگی و فیلر استفاده می کنند. نکته اینجاست که اگر پایه رنگ سرد ترافیکی ما رزین کائوچو طبیعی کرینه شده باشد پس از آنکه اجرا شد و اینها خشک شدند بسیار سخت خواهد بود و با ضربه به آسانی می شکند، به همین سبب برای به کار بردن نیاز به نرم کننده دارد و در این ضمن از دوگونه نرم کننده داخلی و خارجی برای آن استفاده می شود؛ که نرم کننده داخلی رزین آلکید است و نرم کننده خارجی گاها پارافین کلره می باشد و این را برای رنگ های استخری پایه کلروکائوچو نیز به کار می برند. گفته می شود که رنگ سرد ترافیکی پایه کلروکائوچو مقاومت سایشی کمی از خود نشان می دهد، به صورت قیاسی اینگونه رنگ نسبت به الکید اصلاح شده زمان بیشتری به منظور خشک شدن مصرف می کند و از این رو در مناطقی که حجم بالایی از ترافیک موجود است به کار بردن این رنگ سرد ترافیکی پایه رزین کلروکائوچو کار درستی نیست. نکته نامطلوب دیگری که درباره این رنگ وجود دارد مقاومت پایین آن و آسیب هایی هست که به دلیل حلال اش به محیط زیست وارد می کند، از این رو برای حفظ محیط زیست در خط کشی های محوری جاده ها غالبا از این رنگ استفاده نمی شود. نام تجاری که برای کلروکائوچو ها در نظر گرفته شده پرگوت می باشد که پودری شیری رنگ و بدون بو و مزه است و در مقبل اسیدها و قلیا ها پایداری بسیاری از خود نشان می دهد. این ماده اگر با فلز، نور یا گرما در تماس باشد می تواند اسید کلریدریک به وجود بیاورد و باید بدانید که اگر در مدت زمانی طولانی آن را در قوطی انبار نمایید علاوه بر تولید گاز هیدروژن تغییراتی در دانه بندی آن نیز بروز می دهد.